W dniu 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2017r., poz. 1566 ze zm.), wprowadzająca istotne zmiany w dotychczasowym systemie gospodarowania wodami w Polsce. Do takich zmian należy wprowadzenie opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej. Ustawa nakłada na burmistrza obowiązek związany z poborem tej opłaty.

Definicję opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej zawiera art. 269 ust. 1 pkt 1 prawa wodnego. Aby została naliczona opłata muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
1) nieruchomość, na której wykonywane są roboty lub obiekty budowlane trwale związane z gruntem i mające wpływ na zmniejszenie retencji musi mieć powierzchnię powyżej 3500 m2,
2) zmniejszenie retencji musi polegać na wyłączeniu z powierzchni biologicznie czynnej więcej niż 70% powierzchni nieruchomości,
3) zmniejszenie retencji musi występować na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej.

Do zadań burmistrza należy przekazanie informacji o wysokości ustalonej opłaty podmiotom zobowiązanym do jej ponoszenia, wskazującej także na sposób jej obliczenia. Wpływy z tytułu opłat za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej, stanowią w 90% przychód Wód Polskich, a w 10% dochód budżetu gminy.