W związku z kolejnymi przypadkami wścieklizny na terenie województwa mazowieckiego, wojewoda wydał rozporządzenie wprowadzające nakaz szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie. Do tej pory szczepienie było jedynie zalecane. Kalendarz szczepień jest taki sam, jak w przypadku psów – pierwszą dawkę należy podać w ciągu 30 dni od dnia ukończenia przez pupila trzeciego miesiąca życia, następne co 12 miesięcy.

Szczepienie przeciwko wściekliźnie to jedyny skuteczny sposób na walkę z chorobą – nie istnieje żadna metoda leczenia, możemy jedynie zapobiegać zakażeniu! Jednocześnie przypominamy, że w Polsce obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie podlegają psy powyżej 3. miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia.

Zgodnie z rozporządzeniem nr 36 Wojewody Mazowieckiego z dnia 7 września 2021r. teren całego powiatu wołomińskiego został uznany za obszar zagrożony wścieklizną.
Na obszarze zagrożonym zakazuje się:
1) organizowania, targów, wystaw, konkursów, pokazów z udziałem psów, kotów oraz innych zwierząt wrażliwych na wściekliznę;
2) organizowania polowań i odłowów zwierząt łownych, za wyjątkiem odstrzałów sanitarnych dzików oraz polowań indywidualnych bez udziału psów i nagonki, na zasadach określonych przez właściwego terytorialnie powiatowego lekarza weterynarii.

Na obszarze zagrożonym nakazuje się:
1. trzymanie psów na uwięzi lub na ogrodzonym terenie zamkniętym, a kotów w zamknięciu;
2. pozostawienie zwierząt gospodarskich w okólnikach i na zamkniętych wybiegach.

Przyczyną wścieklizny jest wirus (z rodzaju Lyssavirus). Jest to zoonoza, czyli choroba, która przenosi się ze zwierząt na człowieka. Głównym rezerwuarem wirusa są zwierzęta dzikie i domowe (tj. psy, wilki, lisy, kojoty, psy dingo, nietoperze, ale także wiewiórki, sarny, koty). Wirus przenoszony jest ze śliną chorego zwierzęcia. Do zakażenia człowieka dochodzi poprzez ugryzienie przez zwierzę lub bezpośredni kontakt (zwykle śluzówek, uszkodzonej skóry) ze śliną zakażonych zwierząt.

Ważny fakt – okres inkubacji trwać może 3-8 tygodni (lub dłużej), a po nim pojawiają się niespecyficzne objawy, tj. bóle głowy, gorączka, nudności, niepokój, podniecenie, obrzmienie skóry wokół miejsca ugryzienia. Następnie pojawiają się porażenia mięśni i śpiączka. Charakterystycznym objawem wścieklizny u człowieka jest wodowstręt i światłowstręt. Jednak w chwili pojawienia się objawów zwykle jest już zbyt późno na pomoc. Dlatego tak ważne jest jak najwcześniejsze poinformowanie lekarza o fakcie pokąsania, oplucia lub zadrapania przez zwierzę, co do którego nie ma pewności, że nie jest zakażone wirusem lub chore. W celu zapobieżenia chorobie istnieje szczepionka, którą podaje się jak najszybciej po narażeniu na zakażenie wg określonego schematu, o czym zdecyduje lekarz kwalifikujący do szczepienia, który może zalecić także np. podanie dodatkowo surowicy odpornościowej. Leczenie swoiste nie istnieje. Obecnie szczepienia przeciw wściekliźnie u ludzi nie są bolesne, jednak trzeba pamiętać, iż nie będą one skuteczne w chwili pojawienia się objawów choroby. Szczepienie osób chorych jest niecelowe.

Zachęcamy do pobrania materiałów edukacyjnych dotyczących postępowania na terenach, na których umieszczono przynęty ze szczepionką przeciwko wściekliźnie dla lisów (kliknij na plik, aby rozpocząć jego pobieranie):
• Informacja dla osób, które zetknęły się ze szczepionką przeciwko wściekliźnie dla lisów (.PDF)
• Wskazówki dla mieszkańców terenów, na których wyłożono szczepionki przeciwko wściekliźnie dla lisów (.PDF)
• Wskazówki dotyczące postępowania w terenie, na którym wyłożono szczepionki dla lisów (.PDF)

Źródło: Serwis Rzeczypospolitej Polskiej (bezpośredni link do artykułu)
Główny Inspektorat Sanitarny (link do artykułu)